Reis verhalen uit de spiegel van de Ziel

Reis verhalen uit de spiegel van de ziel

Kahlil Kabral:

genieten:
Toen deed een kluizenaar, die maar eens in de het jaar naar de stad kwam, een stap naar voren en zei. Vertel ons over genieten.
En hij antwoordde als volgt.
Genieten is een vrijheidslied,
Maar het is geen vrijheid.
Het is een bloesemen van je verlangen,
Maar niet de vrucht.
Het is een diepte die roept tot een hoogte,
Doch het is het diepe noch het hoge.
Het is het gekooide dat zijn vleugels uitslaat,
Maar het is geen besloten ruimte.
Ja genieten is een vrijheidslied.
En ik zou graag zien dat jullie het zongen uit de volheid van je hart,
maar ik zou niet willen dat je al zingend je hart verloor.

Schoonheid:
En een dichter zei: Vertel ons over schoonheid.
En hij antwoordde:
Waar zoek je schoonheid en hoe vind je haar,
tenzij zij je zelf tot weg en gids is?
En hoe kun je over haar spreken, als zij niet zelf je taal weeft?
De bedroefden en gekwetsten zeggen: Schoonheid is vriendelijk en zacht.
”Als een jonge moeder, half beschroomd over haar eigen luister,
verkeert zij onder ons”
Maar de hartstochtelijken zeggen: Nee, is iets machtigs en ontzagwekkends.
”Als een zware storm doet zij de aarde onder ons en het zwerk boven ons beven”
Vermoeiden zeggen: Schoonheid bestaat uit zachte fluisteringen.
Zij spreek in onze geest.
”Haar stem zwicht voor onze stiltes als een zwak licht dat beeft voor onze schaduw.”
Maar de rustelozen zeggen: Wij hebben haar horen schreeuwen tussen de bergen,
”En met haar kreten kwam het geluid van hoefgetrappel, geklapwiek van vleugels
en leeuwegebrul.”
’s Nachts zeggen de stadswachten:
’Schoonheid verreist uit het oosten met het ochtendgloren.’
En ’s middag zeggen de zwoegers en zwervers:
Wij zagen haar hoog boven de aarde leunen uit de vensters van de zonsondergang.’
Dat alles heb je over de schoonheid gezegd.
In werkelijkheid had je het niet over haar, maar over onbevredigde behoeften.
Schoonheid nu is geen behoefte, maar vervoering.
Zij is geen dorstende mond of een lege, uitgestrekte hand.
Maar een ontvlamd hart en een betoverende ziel.
Zij is niet het beeld dat je wilt zien of het lied dat je wilt horen,
Maar een beeld dat je ziet, ook al sluit je je ogen, en een lied dat je
hoort, ook al houd je je oren dicht.
Zij is niet de sap in de gegroeide bast en ook geen vleugel aan een klauw,
Maar een tuin in bloei en een engelenschaar in volle vlucht.

Burgers van Orfaleze, schoonheid is het leven dat zijn heilige gelaat ontsluiert,
En jullie zijn het leven èn de sluier.
Schoonheid is de eeuwigheid die zichzelf in een spiegel bekijkt,
En jullie zijn de eeuwigheid èn de spiegel.